Zasady tworzenia przypisów:

Przypisy powinny być pisane np. czcionką Times New Roman o rozmiarze 10. najlepiej wstawiać je automatycznie w Word 2003 w menu Wstaw - Odwołanie - Przypis dolny. W Word 2007 robi się to w Odwołania - wstaw przypis dolny. Jest to o tyle wygodne, że nie ma potrzeby już zwracać uwagi na numerację. Podobnie warto automatycznie numerować tabele, wykresy itp.

Przypisów nie formatuje się tak jak robi się to z tekstem – powinny być tylko wyjustowane.

Tytuły książek, artykułów lub gazet należy pisać kursywą

Zawartość przypisu:

1. z książki to: pierwsza litera imienia, kropka, nazwisko, przecinek, Tytuł książki, przecinek, wydawnictwo, przecinek, miejsce i rok wydania, przecinek, s. numer strony lub stron, np.:  J. Turyna, Standardy sprawozdawczości finansowej, Difin, Warszawa 2006, s. 64.
2. z gazety i publikacji zbiorowej: pierwsza litera imienia, kropka, nazwisko, przecinek, tytuł artykułu, przecinek Tytuł gazety, przecinek, wydawnictwo, przecinek, miejsce i rok wydania, przecinek, s. numer strony lub stron, czyli: S. Jędrzejewski, Wartość przedsiębiorstwa niejedno ma imię, Serwis FK, nr  7−8 2010, Infor, Warszawa 2010, s. 48−56. W przypadku powoływania się na publikację zbiorową należy podać dane autora konkretnego rozdziału i jego tytuł, np. "Współczesne sprawozdanie finansowe jest syntetycznym zestawieniem danych liczbowych, pochodzących z ewidencji księgowej". - w przypisie powinno być: Z. Korzeniowska, Ewolucja jednolitego określenia finalnego produktu systemu informacyjnego rachunkowości, [w:] Rachunkowość i jej wykorzystanie historycznie i współcześnie, A. Jaśkowiak, A. Bogusz (red.), Wydawnictwo Naukowe Doctrina, Łódź 2017, s. 11. To naprawdę nie jest to samo, co: A. Jaśkowiak, A. Bogusz, Rachunkowość i jej wykorzystanie historycznie i współcześnie, Wydawnictwo Naukowe Doctrina, Łódź 2017, s. 11. I to z dwóch względów: pierwszy z nich to fakt, że autorowi się to należy i dla autora nie jest to obojętne a drugi wzgląd, że redaktor może mieć zupełnie inne zdanie niż autor a podając jako źródło stanowisko redaktora mógłby napisać nieprawdę. Jeśli Kowalski napisze w tomiku poezji pod redakcją Nowaka, że kocha panią Iksińską to oznacza, że kocha ją również Nowak? Jeśli ktoś napisałby, że Nowak kocha Iksińską to moglibyście Państwo narobić plotek i Pani Nowak mogłaby być zazdrosna o panią Iksińską, choć Nowak tak naprawdę nie cierpi pani Iksińskiej. Ale, czy oznacza to, że w tomiku poezji pod jego redakcją nikt nie ma prawa pisać, że nie kocha pani Iksińskiej? Bardzo proszę Was o rzetelność naukową.
3. Jeśli jest to powtórzenie pozycji występującej wcześniej należy pisać: Pierwszą literę imienia, nazwisko, przecinek op. cit., przecinek, s. numer strony, np. S. Jędrzejewski, op. cit., s. 48−56.
4. Jeśli jest to przypis autora częściej cytowanego ale wcześniej cytowane były co najmniej dwie książki podaje się również fragment tytułu, np. S. Jędrzejewski, Wartość przedsiębiorstwa...,  op. cit., s. 48−56.
5. W przypadku powoływania się na jedną pozycję w dwóch następujących po sobie przypisach stosuje się powyższe zasady w pierwszym z nich a w kolejnych należy pisać tylko "tamże" kursywą, np. 15 S. Jędrzejewski, op. cit., s. 48−56 a następnie: tamże

Należy również zauważyć, że przypis to nie tylko odwołanie się do literatury ale często rozwinięcie lub objaśnienie tekstu zawartego w pracy. Przypis to również objaśnienia nowego pojęcia jeśli występuje taka potrzeba.